Recensie: Bibberend garnalenkroketten eten bij oude scheepswerf in Capelle
Tot 1980 werden ongeveer op de plek waar we nu zitten honderden schepen gebouwd. Het ruim bemeten terras van Fuiks Eten en Drinken aan de Hollandse IJssel ligt in het verlengde van de helling van scheepswerf A. Vuijk & Zonen die een eeuw lang was gevestigd aan wat nu het Vuykpark heet. Het voormalige hoofdkantoor aan de dijk heeft tegenwoordig de status van gemeentelijk monument.
Aan de werf herinneren verder een sculptuur, een eikenbosje dat de omtrek van een schip aangeeft en – hoewel in beide gevallen anders gespeld en niet één keer zoals de scheepsbouwer het deed – naam en adres van het restaurant.
Enfin, we zitten dus op dat terras in Capelle aan den IJssel en kijken uit op Krimpen aan de overkant met de korenmolen van restaurant Ross Lovell en naar het westen de Algerabrug.
Daar zien we ook de lucht betrekken. Het hele terras is overdekt met aan elkaar geritste parasols die, zo blijkt al spoedig, ook dienstdoen als paraplu, wat geen overbodige luxe is. Er vallen flinke buien – tot hilariteit van de gasten komt het water soms door de kieren van de parasols. Al lopen de tafels en de aanzittenden geen rechtstreekse waterschade op. Wie het koud heeft, krijgt een deken van het vriendelijke personeel.
Door het barre weer ontstaat een groepsgevoel dat je in normale omstandigheden nooit zal aantreffen onder willekeurige restaurantbezoekers. „We zitten allemaal in hetzelfde schuitje”, zegt een man een tafeltje verderop, vanuit historisch perspectief toepasselijk op deze plek. Fuiks biedt keuze uit een behoorlijke kaart. Bij wijze van voorgerecht bestellen we garnalenkroketten, één portie à twee stuks (16 euro) zodat we er ieder een kunnen nemen, want ons beider oog viel ook op de bisque van rivierkreeft, het plaagdier uit de Krimpenerwaard (12 euro). Voor de mosterdsoep kom ik wel een keer terug.
Mijn vrouw kiest als hoofdgerecht de iberico (14 euro), op Aziatische wijze bereide varkenswang op een flatbread, en zelf houd ik het op de runderhamburger (15 euro), want het is toch een beetje kamperen wat ik hier rillend onder mijn dekentje zit te doen. Tot onze verrassing krijgen we ieder toch twee garnalenkroketten. Mijn vrouw, die zelf erg goede kroketten kan maken (maar het gelukkig bijna nooit doet, beter voor mijn BMI), vindt dat de salpicon (de vulling) vloeibaarder moet zijn, maar de smaak is oké en over de korst is ze zeer te spreken.
Foto: Frank van Dijl
Prettige witte wijn
Verrassend is ook het volume van de porties: de bisque komt in diepe kommen op tafel, vergezeld van vier sneden brioche van Jordy’s Bakery en een romige rouille. We drinken er een prettige witte wijn bij.
Ook de hoofdgerechten lijken te willen zeggen dat je juist met dit weer goed moet eten. Drie flinke stukken vlees liggen op het flatbread dat verder schuilgaat onder een lekkere salade. De varkenswang is mooi gegaard, maar de smaak neigt meer naar barbecue-marinade dan naar iets Aziatisch.
Op mijn bord de hoog opgetaste hamburger: een briochebroodje van Jordy met daartussen het niet te lang aangebakken gemalen vlees, komkommer, kaas, bacon, prei, ui, rucola, tomaat en een vloeiend spiegeleitje – dit alles bijeengehouden door een satéprikker. Het opeten van dit alles is geen sinecure, maar het gaat, ook al hoop ik maar dat niemand kijkt. Het is precies wat je nodig hebt met ijsheiligen. Ik krijg er dikke frieten en mayonaise bij. Als mijn nog halfvolle glas tempranillo omvalt doordat de placemat door een windvlaag wordt opgetild, krijg ik ongevraagd – hoe lief! – een nieuw vol glas bij mijn crème brûlée. Dit zijn van die momenten dat een mens vrede heeft met zijn lot.
Frank van Dijl is culinair recensent en journalist.
Cijfer:
7½
Eten:
Gerechten zijn met zorg bereid. De uitgebreide lunchkaart maakt ons nieuwsgierig naar het diner, maar dat is nog even een kwestie van geduld.
Sfeer:
Op doortocht naar het terras zag het er binnen gezellig uit.
Prijs:
Voor ons tweeën rekende ik € 116,95 af, zes glazen wijn inbegrepen. We hadden de garnalenkroketten ook achterwege kunnen laten, gezien de grootte van de porties.
Dit bericht verscheen in NRC op zaterdag 22 mei 2021